Teoria da Estupidez de Bonhoeffer

Dietrich Bonhoeffer, un novo pastor, comezou a falar contra as atrocidades cometidas nun dos períodos máis escuros da historia alemá, cando as multitudes, alentadas, lanzaban pedras nas tendas de comerciantes inocentes e as mulleres e nenos eran humillados cruelmente. Despois de anos intentando cambiar a opinión das persoas, foi arrestado e durante o seu tempo en prisión, reflexionou sobre como Alemaña se convertera nun país de covardes, bandidos e criminais. Chegou á conclusión de que a raiz do problema non era a maldade, senón a estupidez. Argumentou que a estupidez era máis perigosa que a malicia xa que deixaba ás persoas indefensas ante ela, porque os feitos que contradín un prexuízo dunha persoa estúpida non se cren e son desbotados. Propuxo que a estupidez non era un defecto intelectual, senón moral e sociolóxico, e que era máis común en grupos que en individuos. Bonhoeffer morreu debido ao seu involucramento nunha conspiración contra Hitler en 1945, xusto antes de que os soldados norteamericanos liberaran o campo de concentración onde estaba preso.